Οπορτουνισμός

Τι να σου πω για αυτό το «συναίσθημα», από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. Σίγουρα αποτελεί μία ευθεία οδό, εύκολη και χωρίς εμπόδια, προς τον ανθρωπάκο. Έναν τέτοιον έπρεπε να ρωτήσεις, όχι εμένα. Και ο μικρός μικρός άνθρωπος συνέχισε.

Ως οπορτουνιστή περιγράφουμε κάποιον που «αξιοποιεί» όλες τις συγκυρίες προκειμένου να εξυπηρετήσει το προσωπικό του συμφέρον και έχει μότο του τη φράση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Θεωρώ ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα είναι λιγάκι οπορτουνιστές. Τι εννοώ; Η εποχή μας επιβραβεύει εκείνους που με κάθε μέσο καταφέρνουν κάτι για τον εαυτό τους. Το ζητούμενο είναι τι καταφέρνεις, όχι ο τρόπος. Με αυτά τα δεδομένα ο κόσμος έχει ανοιχτές τις αγκαλιές του για τους οπορτουνιστές και κλειστό το μυαλό του για τους υπόλοιπους. Αυτούς που δεν χρησιμοποιούν τα μέσα των οπορτουνιστών τους χαρακτηρίζουν ηλίθιους. Σε μια εποχή λοιπόν, που η σκέψη είναι επιδερμική, που πηγαίνει μόνο όπου δεν θα προκαλέσει επιπλέον σκέψεις, χώρος υπάρχει μόνο για τους οπορτουνιστές. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Οι οπορτουνιστές στρατεύουν μέρα με τη μέρα νέους υποστηρικτές. Έτσι πολλαπλασιάζονται. Σε έναν κόσμο που οι αξίες και τα ιδανικά υπάρχουν μόνο στα λεξικά, ο οπορτουνισμός χαμογελάει χαιρέκακα. Επιτέλους, τα κατάφερε. Όπως και παλαιότερα άλλωστε. Οι ανθρώπινες κοινωνίες δεν είναι καθόλου ευφάνταστες. Ανακυκλώνονται μέσα στους αιώνες.

Με ακούς λιγάκι απογοητευμένο, και πράγματι έτσι είναι. Μου προκαλεί μεγάλη θλίψη και θυμό όλο αυτό το σκηνικό τριγύρω. Οι άνθρωποι πια πρέπει να ξεχωρίσουν από τους ανθρωπάκους!! Και γρήγορα. Όσο δεν κάνουμε τίποτα, τόσο δεν αλλάζει και κάτι. Πρέπει να αφήσουμε τους θρήνους και να αποφασίσουμε σε ποια πλευρά του ποταμού είμαστε. Μόνο με κοινή αντιμετώπιση θα μπορέσουμε να πετάξουμε τους οπορτουνιστές μακριά. Μέχρι τώρα αυτοί είναι ενωμένοι, εμείς οι υπόλοιποι είμαστε σκορπισμένοι. Θες από μοιρολατρία, θες από απογοήτευση, πάντως είμαστε ο καθένας κλεισμένος στον εαυτό του. Για να πετάξουμε από πάνω μας τη σκιά του οπορτουνισμού, θα πρέπει να πιστέψουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε, και όχι να επαναπαυόμαστε και να πιστεύουμε ότι είμαστε πολύ μικροί για να αλλάξουμε όλο αυτό το σκηνικό.

(http://www.youtube.com/watch?v=bS-l3DTIGAI&feature=related)

Στα κόμικς υπάρχουν πολλοί οπορτουνιστές ήρωες, μπορώ να σου πω ότι δυσκολεύτηκα να επιλέξω. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα ήταν ήρωας του Αστερίξ. Όλοι οι Ρωμαίοι ήρωες είναι οπορτουνιστές, το μόνο που τους απασχολεί είναι πώς να περνάνε καλά και πώς θα ανέβουν στην εξουσία. Τελικά κατέληξα στον Φούλιους Ζιζάνιους, τον ήρωα από τη «Διχόνοια». Αυτός ο κοντούλης ανθρωπάκος, όπου πηγαίνει σκορπά τη διχόνοια, με αποτέλεσμα να περνάει πάντα καλά. Χρησιμοποιεί τους πάντες, τους ανακατεύει και αυτός βγαίνει πάντα καθαρός. Μέχρι και την ενότητα του γαλατικού χωριού κατέστρεψε.

Η δική μου σχέση με τον οπορτουνισμό; Συνήθως όταν με ρωτάς για τη δική μου σχέση με ένα συναίσθημα τέτοιου είδους, αποφεύγω να είμαι απόλυτος. Στην περίπτωση του οπορτουνισμού θα είμαι. Δεν υπήρξα ποτέ μέχρι τώρα και ελπίζω να μην υπάρξω ούτε στο μέλλον. Είναι ένα κοστουμάκι που μου είναι πολύ μικρό για να χωρέσω μέσα του. Δυστυχώς όμως, τριγύρω αναγνωρίζω ανθρώπους Ζιζάνιους. Αυτό που με θυμώνει είναι ότι κάποιες φορές, ενώ αναγνωρίζω τις οπορτουνιστικές συμπεριφορές, για κάποιους λόγους τις «παραβλέπω». Θυμώνω, γιατί νιώθω και εγώ το ίδιο υπεύθυνος με τον οπορτουνιστή-δράστη. Γιατί τότε τον συγκαλύπτω; Δεν ξέρω. Ίσως είμαι ακόμη στη φάση που πιστεύω ότι είμαι πολύ μικρός για να αλλάξω τον κόσμο, και μόνος μου. Και απλά λειαίνω τις ανωμαλίες του για να μην κοπεί κάποιος άλλος μετά από εμένα. Ίσως, να αισθάνομαι ανίκανος να αντιμετωπίσω μόνος μου τους Ζιζάνιους, οπότε και περιμένω την βοήθεια του Αστερίξ και του Οβελίξ. Εννοείται ότι ο μαγικός ζωμός είναι καλοδεχούμενος!!!!

……………………………………….

Ραντεβού την άλλη Κυριακή 5 Δεκεμβρίου με το συναίσθημα του πάθους.