Λύπη

Λύπη, ενδιαφέρον συναίσθημα, αν και πιστεύω ότι θα μπορούσε και να μην υπάρχει στο λεξικό σου. Γιατί; Θα σου εξηγήσω. Τι σημαίνει λύπη; α) Έντονο συναίσθημα μεγάλου ψυχικού πόνου, που προέρχεται συνήθως από ένα δυσάρεστο γεγονός, β) συναίσθημα οίκτου, συμπόνιας και γ) στενοχώρια, δυσαρέσκεια για κάτι δυσάρεστο που συνήθως οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες. Με βάση την ετυμολογία της λέξης καταλαβαίνεις ότι η λύπη καλύπτεται, κατά κάποιον τρόπο, από άλλα συναισθήματα που έχεις συμπεριλάβει στο λεξικό σου.
Για παράδειγμα, στην α) περίπτωση έχουμε επικάλυψη με το συναίσθημα της Απόγνωσης και λίγο του Θυμού, στην β) περίπτωση με το ενδιαφέρον που ήδη το έχουμε συμπεριλάβει όταν αναλύσαμε την Αδιαφορία. Το μόνο που μένει λοιπόν να σου αναλύσω (αν θέλεις δηλαδή) είναι το γ). Δηλαδή τη λύπη που αισθανόμαστε για πράγματα που συνήθως δεν είναι τόσο άμεσα εξαρτώμενα από εμάς.
Και κατά την γνώμη μου, μεγαλύτερη λύπη νιώθει κανείς για την σημερινή κατάσταση των ανθρώπων. Ολοένα και αυξάνονται τα ποσοστά του ανθρωπάκου και μειώνονται αυτά του ανθρώπου. Νιώθω μεγάλη λύπη κοιτώντας την κατάντια μας. Όλοι έχουμε ξεφύγει από τον πραγματικό λόγο ύπαρξης και περιτριγυρίζουμε σαν μέλισσες την γύρη της κενοδοξίας.
Αν θέλεις μπορώ να σου περιγράψω τη δική μου πορεία. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ένιωθα λύπη για πράγματα που δεν μπορούσα να κατανοήσω. Θεωρούσα και θεωρώ ακόμη λυπηρό το γεγονός ότι ο κάθε ένας από εμάς ξεκινάει τη ζωή του από διαφορετικό σημείο πάνω στο γήπεδο. Δηλαδή, άλλος μπορεί να είναι στην αρχή, άλλος 100 μέτρα πιο πίσω, άλλος και χιλιόμετρα. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να περιμένει κανείς ότι θα τερματίσουν όλοι στον ίδιο χρόνο ή ακόμη πώς περιμένεις ότι θα τερματίσουν; Γιατί κάποιοι ξεκινούν έχοντας όλα τα κατάλληλα εφόδια για παράδειγμα, να μορφωθούν, να μάθουν γαλλικά και πιάνο, ενώ άλλοι ξεκινούν με περιορισμένες δυνατότητες, ίσως και μηδενικές πολλές φορές. Δεν είναι λυπηρό αυτό; Και το ακόμη πιο λυπηρό είναι ο κάθε ένας κρίνεται για αυτό που καταφέρνει, αλλά ανεξάρτητα (εντελώς ή σχεδόν εντελώς) από το σημείο εκκίνησής του. Σαν παιδί λοιπόν μου προκαλούσε λύπη η κατάσταση αυτή. Αποτέλεσμα να νιώθω ακόμη περισσότερο ένοχος για τις όποιες δυνατότητες εγώ είχα. Να σε πάω ακόμη παραπέρα: ένιωθα ότι πρέπει να είμαι τέλειος σε όλα, για να δικαιώσω όλους αυτούς που ήταν πιο πίσω από μένα. Αν δεν τα κατάφερνα θα ήταν σαν να τους απογοήτευα, τους πήρα καλά καλά την θέση στο γήπεδο και μετά δεν έκανα τίποτα, τεμπέλιασα. Αποτέλεσμα: ακόμη πιο έντονο συναίσθημα λύπης κάθε φορά που επιτύγχανα, γιατί ξέφευγα ακόμη περισσότερο από αυτούς που ήταν πίσω από εμένα. Και που δεν έφταιγαν που ήταν πιο πίσω από εμένα, κλπ, κλπ. Σε ένα φαύλο κύκλο διαρκώς, δηλαδή, που ποτέ δεν ξεφεύγεις. Νιώθεις ότι έχεις καταχραστεί πράγματα από άλλους, και πρέπει συνεχώς να τα αυξάνεις, να τα μεγαλώνεις, αλλιώς είσαι εκμεταλλευτής. Θα μου πεις γιατί δεν σκεφτόμουν ότι υπήρχαν και άλλοι που ήταν μπροστά από εμένα; Πώς, το σκεφτόμουν και αυτό, και τους λυπόμουν, γιατί και αυτοί διαρκώς ζούσαν στον πυρετό της δικαίωσής μου. Δεν ήξερα πώς μπορούσε όλη αυτή η τρελή κούρσα να σταματήσει και να ξεκινήσει από την αρχή, με όλους εμάς στο ίδιο σημείο εκκίνησης .
Μεγαλώνοντας, πέραν αυτών, ένιωθα λύπη για την κενότητα των ανθρώπων. Μου προκαλούσε λύπη να βλέπω να αδειάζουμε σιγά σιγά από αξίες και να γινόμαστε μια κουκιδίτσα. Γιατί, άνθρωπος χωρίς αξίες (ουσιαστικά ανθρωπάκος) ασχολείται με πράγματα που εκείνος θεωρεί σημαντικά που όμως κατά βάση είναι ασήμαντα!
Δε θα μπορούσα να ταιριάξω το συναίσθημα της λύπης με άλλο ήρωα καλύτερα από τον Μικρό Πρίγκιπα. Ξεκίνησε από τον πλανήτη του για να βρει καινούριους φίλους, γιατί εκεί είχε μόνο το τριαντάφυλλό του, που νόμιζε μοναδικό. Ξεκίνησε γεμάτος χαρά και όνειρα ότι η ζωή του θα αλλάξει και δε θα είναι πια πληκτική. Όμως από όπου και να πέρασε συνάντησε κενούς ανθρώπους που έκαναν μόνο ασήμαντα πράγματα. Και λυπήθηκε. Λυπήθηκε για τους φίλους που δεν έκανε. Λυπήθηκε πάρα πολύ όταν συνειδητοποίησε ότι το λουλούδι του, που θεωρούσε μοναδικό δεν ήταν. Όμως αργότερα κατάλαβε ότι ήταν μοναδικό αφού αυτός είχε σπαταλήσει χρόνο για να το φροντίσει! Αυτό είναι λόγος να νιώθει κανείς χαρά και όχι λύπη.
Η δική μου σχέση με τη λύπη, όπως καλά κατάλαβες είναι τέλεια!!! Αν κάνω κάτι για να την αντιμετωπίσω; Πολλές φορές νιώθω ανίσχυρος, νιώθω ότι όλα γύρω μου είναι μάταια και θα μείνουν έτσι για πάντα. Κλείνω το εαυτό μου στο κουτάκι της λύπης και το σφραγίζω ερμητικά. Προσπαθώ να σκέφτομαι ότι κάποια πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Σιγά σιγά, ένας ένας από εμάς αν βελτιώνεται, κάποια στιγμή όλος ο κόσμος θα αλλάξει! Πολύ αισιόδοξο σχέδιο, το ξέρω αλλά τι να κάνουμε; Και εγώ όπως ο Μικρός Πρίγκιπας βλέπω μόνο με την καρδιά. Ας βρει ο κάθε ένας από εμάς τουλάχιστον έναν να αλλάξει, μετά τον εαυτό του, όπως ο Μικρός Πρίγκιπας άλλαξε (εξημέρωσε) την αλεπού. Γιατί η ίδια ήθελε να διαφέρει από τους άλλους. Τουλάχιστον η λύπη θα είναι μικρότερη
(http://www.youtube.com/watch?v=CyagYU1Oql8&feature=related).
«….Ο Μικρός Πρίγκιπας πήγε να δει τα λουλούδια και ξανάρθε στην αλεπού: «Αντίο» είπε. «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις σωστά. Όταν ψάχνεις με τα μάτια, η ουσία πάντα σου ξεφεύγει.» «Μόνο με την καρδιά βλέπεις σωστά» επανέλαβε ο Μικρός Πρίγκιπας, για να το θυμάται».
………………………………………………..
Ραντεβού την επόμενη Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου με το συναίσθημα του μίσους.