Επιθυμία

“Δύσκολο συναίσθημα η επιθυμία. Όλα τα δύσκολα έβαλες σε αυτό σου το λεξικό!!”
Και ο μικρός μικρός άνθρωπος ξεκίνησε να μου μιλά.
Η μεγαλύτερή μου επιθυμία, αυτή που καθορίζει την πορεία της ζωής μου μέχρι τώρα είναι αυτή του να είμαι άνθρωπος και να μην γίνω ανθρωπάκος. Προκειμένου να περιγράψω το συναίσθημα της επιθυμίας δε θα μπορούσα να βρω καλύτερο παράδειγμα από την Μάτζικα Ντε Σπελ. Επιθυμεί διακαώς την πρώτη δεκάρα του Σκρουτζ, γιατί πιστεύει ότι θα της δώσει το χάρισμα του Μίδα, δηλαδή την ικανότητα να μετατρέπει σε χρυσάφι ό,τι αγγίζει. Βοηθός της σε αυτόν τον αγώνα το πιστό της κοράκι, ο Πόε.
Όλοι εμείς έχουμε επιθυμίες που θα μπορούσαν να είναι κάτι σαν την τυχερή δεκάρα, κάνουμε τα πάντα για να τις εκπληρώσουμε ή τουλάχιστον προσπαθούμε σαν την Μάτζικα, και κάθε φορά επικαλούμαστε τη βοήθεια κάποιου άλλου, που θα μπορούσε να ταυτιστεί με τον Πόε.
Τώρα θα μου πεις, η εκπλήρωση μιας επιθυμίας μας, είναι απαραίτητο ότι θα μας κάνει και καλύτερους ανθρώπους, δηλαδή είναι πάντοτε για καλό ; Εξαρτάται. Το σεντούκι των προσωπικών επιθυμιών του κάθε ενός από εμάς κρύβει και καλές και κακές επιθυμίες. Επιθυμίες που μας οδηγούν στο δρόμο του ανθρώπου και επιθυμίες που μας οδηγούν στο δρόμο του ανθρωπάκου. Και ο Πόε ; Πάντα υπάρχει ένας Πόε, που πολλές φορές μπορεί να είναι και ο ίδιος μας ο εαυτός. Εάν οι επιθυμίες είναι αυτές του ανθρώπου, ο βοηθός μας μπορεί να λέγεται Πόε, αλλά είναι ένα πιστό άκακο λευκό περιστεράκι. Εάν οι επιθυμίες μας είναι αυτές του ανθρωπάκου, τότε όντως σαν άλλη Μάτζικα έχουμε και εμείς στη δούλεψή μας ένα “παμπόνηρο” και αδίστακτο κοράκι, τον κατάμαυρο Πόε.
Τώρα μπορεί να συμβαίνει και το εξής : οι επιθυμίες μας να είναι καλές, αλλά τα μέσα που θα χρησιμοποιήσουμε να είναι άσχημα, δηλαδή να έχουμε βοηθό μας το κοράκι Πόε. Το ανάποδο, δηλαδή να έχουμε επιθυμίες κακές και να έχουμε βοηθό μας το περιστεράκι Πόε, μπορεί να συμβεί, αλλά με λίγο διαφορετικούς ρόλους. Δηλαδή, στην πρώτη περίπτωση, ξεκινάμε με καλές προθέσεις, επιθυμούμε κάτι, σαν άνθρωποι έχουμε συνηθίσει σε πράξεις και μέσα ανθρώπου, αλλά πάνω στην πορεία αλλάζουμε. Μας συνεπαίρνει η επιθυμία, σαν άλλη Δαλιδά μας αποδυναμώνει και γινόμαστε ανθρωπάκια, χρησιμοποιούμε μέσα ανθρωπάκου και με σύμμαχό μας το κοράκι Πόε, δηλαδή τον εαυτό μας, καταφέρνουμε να εκπληρώσουμε την επιθυμία μας. Αποτέλεσμα εκπλήρωσης αυτής της επιθυμίας : συμπεριφορά ανθρωπάκου.
Στη δεύτερη περίπτωση ξεκινάμε με κακές προθέσεις, έχουμε μάθει σε πράξεις ανθρωπάκου και όχι απλά δε μας νοιάζει, είμαστε και περήφανοι μη σου πω, αλλά για να εκπληρώσουμε την επιθυμία μας για κάτι, εκμεταλλευόμαστε καταστάσεις και ανθρώπους. Δηλαδή ως άλλη Μάτζικα, μεταμφιεζόμαστε και ξεγελάμε τον βοηθό μας, το περιστεράκι Πόε. Αποτέλεσμα εκπλήρωσης αυτής της επιθυμίας : πλήρης ταύτιση με συμπεριφορά ανθρωπάκου.
Η διαφορά μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης περίπτωσης είναι η εξής : Στην πρώτη περίπτωση, η επιθυμία μας για κάτι καλό, καταφέρνει και μας αλλάζει, δηλαδή γίνεται αυτή η πονηρή Μάτζικα και ο εαυτός μας μεταλλάσσεται σε ένα κοράκι Πόε. Στη δεύτερη περίπτωση, η επιθυμία μας για κάτι κακό, μας απενοχοποιεί κάθε δισταγμό και έτσι εμείς ως Μάτζικα χρησιμοποιούμε άλλους ανθρώπους, τα περιστεράκια Πόε.
Απέχουν πάρα πολύ οι δύο αυτές περιπτώσεις. Και δυστυχώς όλοι μας τις έχουμε βιώσει. Ποια η δική μου σχέση με την επιθυμία ; Όπως όλων των ανθρώπων και των ανθρωπάκων : καθημερινή, στενή σχέση, σχέση αγάπης - μίσους.
Χωρίς την επιθυμία ο άνθρωπος δεν μπορεί να προχωρήσει, μένει στάσιμος και τα στάσιμα νερά πάντοτε αναδύουν δυσοσμία. Μόνο οι επιθυμία βάζει στόχους στους ανθρώπους. Απλά όπως τα πάντα, έχει και αυτή δύο όψεις. Επιθυμία για να γίνεις 100 % άνθρωπος, αλλά και επιθυμία για να γίνεις 100 % ανθρωπάκος. Διαλέγεις και παίρνεις.
Οι τελευταίες επιθυμίες που είχα δεν πραγματοποιήθηκαν, και πια δε λυπάμαι για αυτό. Δε λυπάμαι γιατί ανήκουν στην πρώτη περίπτωση που σου ανέφερα. Ήταν επιθυμίες αγνές, γλυκές, αυτό που λέμε “καθαρές” επιθυμίες, που με οδήγησαν σε σκέψεις και συναισθήματα ανθρωπάκου. Ένιωσα ζήλια, θυμό, κλπ. Και τι έκανα ; Έδιωξα μια και καλή το κοράκι Πόε, ποτέ πια μαύρα πτηνά στον ορίζοντά μου, μόνο λευκά, κατάλευκα περιστεράκια!! Άλλωστε υπάρχουν τόσο πολλές Μάτζικες γύρω μου που θα έδιναν τα πάντα για ένα ακόμη κοράκι Πόε, οπότε είπα να κρατήσω το ρόλο του Ρόμπαξ σε αυτό το κόμικ των ισχυρών επιθυμιών μου. Ένας ρόλος που νομίζω μου πάει καλύτερα. Επιθυμώ και εγώ τη δεκάρα του Σκρουτζ, αλλά επειδή δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα (στα όρια του ανθρώπου) περιμένω να δώσει η ζωή τη λύση που πρέπει, τρώγοντας το καπέλο μου κάθε φορά που μια επιθυμία μου δεν εκπληρώνεται! Μερικές φορές, αυτό που οι άλλοι ονομάζουν μοιρολατρία και εγώ υπομονή, είναι το καλύτερο και πιστότερο περιστέρι Πόε, για την εκπλήρωση των πιο δυνατών επιθυμιών μας.
…………………………….
Ραντεβού την άλλη Κυριακή 4 Ιουλίου με το συναίσθημα της ελπίδας.