Γαλήνη

«ΓΑΛΗΝΗ»

«Να σου πω μια ιστοριούλα για την γαλήνη ; Ενδιαφέρον, αν και λίγο δύσκολο γιατί ως άνθρωπος δεν νιώθω πολύ συχνά έτσι. Άσε που σε αυτήν την περίοδο της ζωής μου που με βρήκες, μάλλον για την τρικυμία, μπορώ να σου μιλήσω!»
Και ο μικρός μικρός άνθρωπος ξεκίνησε να μιλάει για την γαλήνη.
Γαλήνη νιώθει κανείς, όταν η ψυχική του κατάσταση μπορεί να ταυτισθεί με την εικόνα μιας βάρκας που πλέει σε συνθήκες απόλυτης νηνεμίας. Για να προσεγγίσω το συναίσθημα της γαλήνης θα προσπαθήσω να απαντήσω σε τρία ερωτήματα : α) τι μπορεί να προκαλέσει γαλήνη στον άνθρωπο, β) η γαλήνη, με την σειρά της, τι μπορεί να προκαλέσει στον άνθρωπο που την βιώνει και γ) γιατί δεν νιώθουμε συχνότερα γαλήνη, ποιοι είναι οι εχθροί της ;
Ξεκινώντας από το πρώτο ερώτημα, δεν έχω να πω και κάτι που δεν γνωρίζεις. Κάθε άνθρωπος νιώθει γαλήνη σε διαφορετικές καταστάσεις. Κάποιος μπορεί να νιώθει έτσι όταν έχει απομονωθεί από τα πάντα, έχει μπει σε μια γυάλα και δεν ασχολείται με τίποτα και με κανέναν. Αυτό που για εκείνον είναι γαλήνη, για κάποιον άλλον είναι τρέλα!!
Σε γενικές γραμμές οι άνθρωποι νιώθουμε γαλήνη, κατά κύριο λόγο όταν αισθανόμαστε ασφάλεια. Ασφάλεια σε πολλά επίπεδα, συναισθηματική, εργασιακή, κλπ. Δεδομένου ότι δεν νιώθουμε άγχος για κάτι, ηρεμούμε. Καταλαβαίνεις λοιπόν, ότι το να νιώσει κανείς την απόλυτη γαλήνη είναι δύσκολο, αφού είναι σχεδόν αδύνατο να βιώνει κανείς ταυτόχρονα ασφάλεια σε όλους τους τομείς. Στο παράδειγμα που ανέφερα, με τον «ερημίτη» κατά μία έννοια, η γαλήνη επέρχεται με την αίσθηση της ασφάλειας από τα πάντα, αφού τα πάντα είναι μακριά και φαινομενικά δεν μπορούν να τον αγγίξουν. Λάθος προσέγγιση της γαλήνης. Όμως στις μέρες μας όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν αυτόν τον τρόπο. Δηλαδή επιζητώντας γαλήνη, πετάνε από τη ζωή τους ό,τι τους προκαλεί άγχος. Όμως, ό,τι στιγμιαία ή σε κάποια περίοδο της ζωής μας, μάς προκαλεί άγχος ή ανασφάλεια δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και για πέταμα. Στη φάση που με πετυχαίνεις πιστεύω ότι είμαι το πιο τρανό παράδειγμα αυτής της λάθος αντιμετώπισης. Για λόγους που δεν έχει νόημα να αναφέρω (ίσως γιατί και εγώ δεν τους έχω ταυτοποιήσει όλους) στη ζωή μου επικρατεί τρικυμία. Προσπαθώντας να ξεφύγω από αυτήν, θεωρώ ότι έχω βάλει τον εαυτό μου σε μία ωραιότατη βιτρίνα. Όλοι απέξω! Βλέπουν αυτό που εγώ αφήνω να δουν, που προφανώς καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα που εγώ βιώνω. Νιώθω γαλήνη ; Νομίζω, κάποιες στιγμές ναι. Και αυτή είναι η παγίδα όλης αυτής της λάθος αντιμετώπισης. Δεν θα συνεχίσω άλλο, αναλύοντας τι προκαλεί γαλήνη σε εμάς τους ανθρώπους, γιατί πραγματικά πιστεύω ότι αλλάζει όχι μόνο από άνθρωπο σε άνθρωπο, αλλά και από μέρα σε μέρα, καθώς αλλάζουν οι στόχοι μας.
Συνεχίζοντας στο δεύτερο ερώτημα. Τι αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να έχει η γαλήνη στον άνθρωπο ; Κάποιες φορές από την διαρκή αναζήτηση της γαλήνης, μόνο γαλήνη δεν νιώθουμε. Και αυτό γιατί, όπως ανέφερα και πριν, βολευόμαστε στην ευκολία του ξεφορτώματος : ό,τι με δυσκολεύει, ό,τι με αγχώνει, το κάνω πέρα χωρίς δεύτερη σκέψη. Καλή ιδέα, κακή εφαρμογή. Πιστεύω ότι ο κύριος εχθρός της γαλήνης είναι η ευκολία. Πιεζόμαστε πολλές φορές, και πάνω σε αυτήν την πίεση, μπορεί να πετάξουμε λάθος πράγματα. Μπορεί να απομακρυνθούμε από πράγματα που νομίζουμε ότι μας στερούν τη γαλήνη. Σε μπέρδεψα ε ; Όλο αυτό έρχεται σαν συνέπεια της λογικής του «ερημίτη», που σου περιέγραψα πριν. Οι συνέπειες; Προφανώς άσχημες.
Σχετικά με το τελευταίο ερώτημα, γιατί δεν νιώθουμε συχνότερα γαλήνη και ποιοι είναι οι εχθροί της, ένα έχω να πω : Εύκολη απάντηση. Ποίος φταίει ; Ο εαυτός μας και οι στόχοι του. Πώς να νιώσουμε γαλήνη όταν κάθε μέρα βάζουμε εκατοντάδες πράγματα στο μυαλό μας και δεκάδες νέους στόχους, χωρίς καν να έχουμε πετύχει ή δρομολογήσει τους προηγούμενους. Το κακό είναι ότι αυτή η κατάσταση έχει προκληθεί από τους καινούριους «θεσμούς» της κοινωνίας μας. Σε μια κοινωνία λοιπόν που ο καθένας μας απαιτεί από τον εαυτό του τρελά πράγματα, αφού επικρατεί το μοντέλο του Σούπερ-ανθρώπου, σε μια κοινωνία που η οποιαδήποτε αποτυχία όχι μόνο δεν συγχωρείται αλλά στιγματίζει, πού να βρούμε γαλήνη ;
Στο μυαλό μου έρχεται ο Έλμερ Φαντ. Προσπαθεί να ηρεμήσει, να βρει τη γαλήνη του στο κήπο, και από το πουθενά ακούγεται η φράση «Eh, what’s up, doc?» και με μιας έρχεται η τρικυμία που ακούει στο όνομα Μπαγκς Μπάνι και Ντάφι Ντακ. Και όχι μόνο αυτό ! Είναι και συνέχεια στη πρίζα, μη τυχόν και εμφανισθούν. Οπότε η γαλήνη του χαλάει όχι μόνο όταν αυτοί είναι παρόντες, αλλά και όταν τους περιμένει.
Έτσι και εμείς. Σαν τον Έλμερ στεκόμαστε με το πιστόλι ανά χείρας, προσπαθούμε να υπερασπισθούμε τη γαλήνη που τόσο έχουμε ανάγκη. Όλοι είμαστε στη θέση του Έλμερ, και ο κάθε ένας από εμάς ορίζει τους δικούς του Μπάγκς Μπάνιδες!
Σχέση γαλήνης και ανθρώπου : Ιδανική, όταν δημιουργείται υπό κατάλληλες προϋποθέσεις.
Δημιουργείται ποτέ έτσι ; Δύσκολο!
Αποτέλεσμα της στέρησης της γαλήνης; Πράξεις ανθρωπάκου.
Απόδειξη ότι δεν υπάρχει γαλήνη στις μέρες μας : ποιος από εσάς μπορεί να πει με βεβαιότητα για τον εαυτό του ότι δεν είναι ανθρωπάκος, αλλά άνθρωπος ;;;;;;

………………………..

Ραντεβού την άλλη Κυριακή 13 Ιουνίου με το συναίσθημα της δειλίας!