Ψύχωση

Με ρωτάς για ένα συναίσθημα που νιώθουμε όλοι μας πολύ συχνά είτε με την καλή του πλευρά είτε με την κακή του. Και λες και μάντεψε την σκέψη μου ο μικρός μικρός άνθρωπος συνέχισε. Και θα μου πεις υπάρχει καλή πλευρά στην ψύχωση; Φυσικά και υπάρχει. Καταρχήν τι είναι ψύχωση; Εκτός από την έννοια της ψυχασθένειας, περιλαμβάνει άλλες δύο ερμηνείες. Πρώτον ως ψύχωση ορίζουμε μία έμμονη ιδέα που προκαλεί ταραχή και ανησυχία στο άτομο που την έχει (κακή ψύχωση) και δεύτερον ορίζουμε το υπερβολικό πάθος, αγάπη για κάτι (καλή ψύχωση).

Μετά από αυτά που σου είπα, σκέφτεσαι κανέναν που να μην έχει ψυχώσεις; Εγώ προσωπικά έχω πολλές, και κακές δυστυχώς και καλές. Οι περισσότερες κακές ψυχώσεις που έχουμε δημιουργούνται κυρίως από φόβο. Τι εννοώ; Όπως έχουμε ξαναπεί το μυαλό μας είναι ο κυριότερός μας αντίπαλος. Φτιάχνει λοιπόν την λίστα με τους φόβους του, ξεκινά να τους μεγεθύνει, βρίσκει στην πορεία και καλοθελητές από τον περίγυρο για να βοηθήσουν στη μεγέθυνση, και μετά από όλα αυτά, μια ταλαίπωρη ύπαρξη τι μπορεί να κάνει κόντρα σε όλο αυτό το τέρας φοβιών που έχει δημιουργήσει ο ίδιος του ο εαυτός; Απλά γίνεται ένα ψυχωτικό ον, ανθρωπάκος δηλαδή, γεμάτος έμμονες ιδέες που ταλανίζουν την ζωή του. Πώς μπορεί κανείς να αποφύγει τις κακές ψυχώσεις; Πάλι θα σε απογοητεύσω (κρίμα που στις τελευταίες μας συζητήσεις όλο σε απογοητεύω!). Δεν έχω απαντήσεις, δεν μπορώ καν να προτείνω λύσεις. Είμαι και εγώ ένα ον γεμάτο ψυχώσεις-λερναίες ύδρες. Κόβω που και που ένα κεφάλι-ψύχωση και φυτρώνουν με μιας δέκα. Προσπαθώ να χτυπήσω το πρόβλημα από τη ρίζα του, δηλαδή να σταματήσω να φοβάμαι, αλλά μέχρι στιγμής κάποιες φοβίες μου είναι τόσο τεράστιες που σχεδόν κατευθύνουν την καθημερινότητα μου. Βέβαια, υπάρχουν και οι καλές ψυχώσεις, και έχω και από αυτές πολλές, που σαν όαση καταφέρνουν μερικές φορές να με ξεκουράσουν μέσα την έρημο των κακών μου ψυχώσεων.

Μιλώντας για την ψύχωση, μου έρχεται στο μυαλό το Κογιότ. Γιατί; Μα γιατί έχει ψύχωση με το Μπιπ-μπιπ. Ζει μόνο για να το κυνηγάει, σκαρφίζεται παγίδες, τρόπους για να το πιάσει. Η ζωή του περιστρέφεται γύρω από αυτό το πουλί. Έτσι και το μυαλό μας, σαν πιστό Κογιότ, έχει τις κακές ψυχώσεις οδηγό και κυνηγάει τι; Κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν ξέρει στην ουσία τι ακριβώς είναι το Μπιπ-Μπιπ. Και το χειρότερο: άντε πες και το πιάνει, ξέρουμε τι θα το κάνει; Θα το φάει, θα το βασανίσει, θα το κρατήσει όμηρο ή το ακόμη χειρότερο σενάριο: μήπως το ελευθερώσει για να το κυνηγήσει ξανά; Έχοντας συνηθίσει να ζει μέσα στην ψύχωσή του, ή σωστότερα να ζει μόνο για να ταΐζει την ψύχωσή του, θέλει να κυνηγάει αιωνίως το Μπιπ-μπιπ, χωρίς αυτό τι θα κάνει;;;

Θέλοντας να κλείσω πιο αισιόδοξα, ή τουλάχιστον όχι απαισιόδοξα, θα αναφερθώ στις δικές μου καλές ψυχώσεις, σε όλα αυτά που καταφέρνουν να με βγάζουν στην επιφάνεια: ποίηση του Καββαδία, καλοκαίρι, ο Νότης (από το συγκρότημα Ξέμπαρκοι) με την κιθάρα του και με την μαγική φωνή του να μας τραγουδάει στα πανέμορφα αλλά αποπνιχτικά κατά τα άλλα σοκάκια του παλιού Αναπλιού. Έτσι, όταν παρασύρομαι από τις κακές μου ψυχώσεις και κυνηγάω το Μπιπ-μπιπ, ξεχνώντας την υπόσχεση που έχω δώσει στον εαυτό μου να έχω μόνο καλές ψυχώσεις (Και τι δεν έχω υποσχεθεί και τι δεν έχω τάξει, μα τα σαράντα κύματα μου φταίνε και ξεχνώ, http://www.youtube.com/watch?v=jpZYjLNTR2A), παίρνω μια βαθιά ανάσα και αναδύομαι στην επιφάνεια. Κολυμπάω και φτάνω ασφαλής στην παραλία των καλών μου ψυχώσεων, ξεχνώντας Μπιπ-μπιπ και παγίδες, μόνο θάλασσα και ορίζοντας, τίποτα άλλο.

……………………….

Ραντεβού με το συναίσθημα της ωραιοπάθειας