Ικανοποίηση

Ικανοποίηση : (α) συναίσθημα της έντονης ευαρέσκειας, ευχαρίστησης, που νιώθει κάποιος, επειδή πραγματοποιήθηκε κάποια επιθυμία ή επιδίωξή του. β. η πραγματοποίηση επιθυμίας ή επιδίωξης, η εκπλήρωση ανάγκης. Αντώνυμο : απογοήτευση.
Και μετά από αυτήν την κατατοπιστική ετυμολογική ανάλυση της λέξης ικανοποίησης ο μικρός μικρός άνθρωπος ξεκίνησε την ιστορία του.
Είναι ωραίο συναίσθημα η ικανοποίηση, σε παίρνει και σε πάει ψηλά. Νιώθεις δυνατός, ικανός να πετύχεις τα πάντα. Από εκεί που ήσουν ένα άδειο μπαλόνι, η ικανοποίηση σε γεμίζει, φυσώντας μέσα σου τον αέρα της επιτυχίας και μετά σ΄αφήνει να πετάς στον αέρα. Όμως ποια η τύχη των μπαλονιών; Πετάνε για πάντα, όπως νομίζαμε όταν ήμασταν μικροί (ή γίνονται αστέρια, όπως μου έλεγε ο πατέρας μου) ή κάποια στιγμή ξεφουσκώνουν και αρχίζει η απότομη προσγείωση ;
Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι το συναίσθημα της ικανοποίησης όσο έντονα και αισθητά κάνει της παρουσία του, έτσι έντονα και εορταστικά διοργανώνει και την απουσία του. Όπως λέει και η ετυμολογία της λέξης, ικανοποίηση μπορεί να νιώθουμε λόγω πραγματοποίησης κάποιας επιθυμίας μας, αλλά και κάποιας ανάγκης. Αυτά τα δύο είναι πολύ διαφορετικά. Η επιθυμία για κάτι δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτό το κάτι που επιθυμούμε το έχουμε και ανάγκη. Και η επιθυμία μας για κάτι, όπως και η ανάγκη μας για κάτι, έχουν σαν στόχο την ικανοποίηση, μόνο που πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τι είναι επιθυμία και τι είναι ανάγκη. Γιατί ; Αλλιώς θα πρέπει να χειριστούμε την επιθυμία και αλλιώς την ανάγκη, όπως επίσης αλλιώς θα πρέπει να διαχειριστούμε την ικανοποίηση λόγω επίτευξης επιθυμίας ή στόχου και αλλιώς αυτήν της εκπλήρωσης ανάγκης. Αυτό το κακό που έχουμε εμείς οι άνθρωποι να μην νιώθουμε διακριτά τα συναισθήματά μας και να τα κάνουμε κοκτέιλ παραλίας, λίγο χαρά, λίγο ελπίδα, λίγο θυμό και μια σταγόνα βαρυθυμίας, με εκνευρίζει όλο και περισσότερο. Για αυτό σου τα λέω όλα αυτά. Να μάθεις και εσύ να τα ξεχωρίζεις!!
Έχεις αλήθεια σκεφτεί, αν η ικανοποίηση ανήκει 100 % σε εσένα; Τι εννοώ; Πετυχαίνεις κάτι που κυνηγούσες καιρό, και νιώθεις ικανοποίηση, είσαι στη φάση που είσαι έτοιμος να πετάξεις, πολύχρωμο μπαλονάκι, φουσκωμένο μια χαρά, και σε ρωτάω, μόνος σου τα πέτυχες όλα; Δηλαδή, δεν έχει κανείς άλλος μερίδιο σε αυτήν σου την ικανοποίηση; Γιατί να είμαστε τόσο κτητικοί στα καλά και τόσο γενναιόδωροι στα άσχημα; Πέτυχα λες, και είσαι τόσο φουσκωμένος από ικανοποίηση, που όχι μπαλόνι, αερόστατο είσαι, ενώ στην αντίθετη περίπτωση τι λες; Αποτύχαμε, και ούτε το μέγεθος τσιχλόφουσκας δεν έχεις. Ποιοι αποτύχατε; Οι ίδιοι που πετύχατε ;
Κατά κανόνα η ικανοποίηση επίτευξης ανάγκης έχει μικρότερη συμμετοχή από άλλους, σε σχέση με την ικανοποίηση επιθυμίας. Ούτως ή άλλως επειδή η ανάγκη είναι πιο απαραίτητο να εκπληρωθεί (σε σχέση με την επιθυμία) προσπαθούμε περισσότερο, χωρίς να περιμένουμε από μηχανής θεούς. Το μόνο συνήθως που μας βοηθάει λίγο είναι η τύχη.
Ξέρεις το καλύτερο παράδειγμα ήρωα κόμικς που νιώθει ικανοποίηση για αυτά που κάνει, τα οποία είναι εντελώς (ή σχεδόν εντελώς) έργο άλλων, είναι ο Αστυνόμος Σαίνης. Γιατί αυτός ουσιαστικά είναι ένας αδέξιος, απλής ευφυΐας ντετέκτιβ, με ενσωματωμένα πάνω του ένα σωρό εξαρτήματα (ποιος δε θυμάται το καταπληκτικό του καπέλο που είχε μέσα τα πάντα, από ανοικτήρι μέχρι έλικες), που εμπιστεύεται τους πάντες και μπλέκει σε μπελάδες. Όμως η πανέξυπνη ανιψιά του, Πένυ και ο έξυπνος σκύλος της Μπρέιν, είναι αυτοί που σώζουν την κατάσταση. Δηλαδή, μπλέκει ο Σαίνης, μπαίνει η Πένυ και ο Μπρέιν στο παιχνίδι και τα ξεδιαλύνουν όλα. Ποιος δε θα ήθελε ένα ρολόι σαν της Πένυ που κάνει τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα;
Στην πραγματική ζωή, γίνεται κάτι αντίστοιχο. Σε κάθε ικανοποίησή μας, υπάρχουν τουλάχιστον τρεις υπεύθυνοι, ο Αστυνόμος Σαίνης (ο εαυτός μας), και οι άλλοι που μας βοήθησαν, Πένυ και Μπρέιν. Τώρα ανάλογα κάθε φορά, το ποσοστό συμμετοχής αλλάζει, δηλαδή σε μια καθαρά δική μας επιτυχία, συμμετέχει 90 % ο Σαίνης (δηλαδή εμείς) και σε ένα 10 % οι βοηθοί, η τύχη, συγκυρία, κλπ (Πένυ και Μπρέιν). Οπότε δίκαια απολαμβάνουμε την ικανοποίηση της νίκης μας. Από την άλλη σε κάποια επιτυχία μας, που χωρίς την συμβολή άλλων δεν θα ήταν επιτυχία αλλά τραγωδία συμμετέχει 10-20 % ο Σαίνης και 90-80 % η Πένυ και ο Μπρέιν. Θα ήταν καλό να γνωρίζαμε σε τι ποσοστό μας ανήκει η ικανοποίηση γιατί με αυτόν τον τρόπο θα εκτιμούσαμε (ή όχι) και την βοήθεια των ανθρώπων γύρω μας.
Η δική μου σχέση με την ικανοποίηση; Μέτρια. Δεν είμαστε και αυτό που θα πεις στενοί φίλοι, η επιτυχία δεν μου χτυπάει και κάθε μέρα τη πόρτα!! Θεωρώ ότι έχω πολλά κοινά με τον Σαίνη ως προς την αδεξιότητα και τη “βλακεία” με την οποία χειρίζεται την επιθυμία του να πετύχει. Παρόλα αυτά όμως, θεωρώ ότι έχω βρει και εγώ τους βοηθούς μου. Η διαφορά μου με τον Σαίνη είναι ότι αυτός τις περισσότερες φορές τα καταφέρνει να πετύχει, ενώ εγώ όχι. Γιατί;;;
Είναι απλό: Τι να σου κάνει η Πένυ, εάν το ρολόι της έμεινε από μπαταρία και δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τον Μπρείν και εσένα το καπέλο με τα εξαρτήματα σκούριασε και δεν λειτουργεί καλά ;;;;

…………………..
Ραντεβού την άλλη Τετάρτη 25 Αυγούστου με το καθήκον.